Meltem Kaya

Sardunyanın Göçü

Cana,

Yağmurun çığlığıyla uyandığım bir sabahtı
Yar kokusu gibi tütmekteydi sardunyanın kokusu
Firari bir uçurum kapımın önünde beklemekteydi
Namlu gibi keskindi pencereme uzanan gök tortusu

Ah benim beyaz sardunyam!
Nice bitkin sabahlarda saçlarıma dolananım
Kokusuyla buzdan hasretlerimi savuranım
Aklığıyla göç mevsimine çağıranım
Ah benim dal dal yavrum!
Yağmur mu vurdu seni?

Kirli sularını kederle aralayan bir sabahtı
Kıyısızlığın kıyısıydı sardunyanın kokusu
Çıplak bir gökyüzü buluttan sızmaktaydı
Kuyu gibi dipsizdi kayıp sokakların soluğu

Ah benim beyaz sardunyam!
Kimseler bilmezken halden bilenim
Beni sara sara usulca tükenenim
Uzaklardan dönüşümü sabırla bekleyenim
Ah benim yaprak yaprak yavrum!
Yağmur mu vurdu seni?

Nabzımda suskunluğun kol gezdiği bir sabahtı
Yarım kalan bir türküydü sardunyanın kokusu
Yağmur budadığı sardunyaya kederle bakmaktaydı
Hançer gibi fütursuzdu yağmurun burukluğu

Ah benim beyaz sardunyam!
Lacivert bir gök altında usulca kırılanım
Lal bir sevda ile yarini çağıranım
Aklığını yitirmeden dalını bırakanım
Ah benim ak ak yavrum!
Yağmurlar aldı seni...

Can!
Tazecik, gencecik, yeşil gözlü yaprağımsın
Seni akpak sardunyam gibi vuramadılar
Sen sardunya gibi göçmen hasretlere yol aldın
Göç yolları çağırdı, ben seni uğurladım
Gittin gideli yüreğim yetim ve zaman kifayetsiz
Ama ben senin sardunya kokunu hiç unutmadım...

Çok uzaklarda sana yanan bir sazın türküsüdür artık adın!

Bu şiir toplam 617 kez okundu.
19.02.2007

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı