Zafer Yeşildağ

SEVDİĞİM MAVİ.....

YİNE BÖYLE KARANLIK BİR GECEYDİ SEVDİĞİM
VE BEN BİR KEZ DAHA ANLAMIŞTIM
SANA NE KADAR MECBUR OLDUĞUMU
SENİ NASIL SEVDİĞİMİ VE SEN OLMAZSAN
BU HAYATIN OLMAYACAĞINI.
YAŞAMAK NEFES ALIP VERMEK DEĞİL.
BENİM İÇİN BU HAYATI YAŞAMAK ZATEN ÖNEMLİ DEĞİL
ÖNEMLİ OLAN BU HAYATIN İÇİNDE SENİ YAŞAMAK SEVDİĞİM. ÇÜNKÜ HAYAT SENİN GÖZLERİNİN İÇİNDEKİ MAVİLİKTE. NASIL Kİ BİR GÖKDELENİN EN TEPESİNDE,
GÖKYÜZÜNÜN MAVİLİĞİNİ,
BİR DENİZ KENARINDAKİ UÇURUMDA DENİZİN MAVİLİĞİNDE NASIL Kİ RUHUN ALIP BAŞINI GİDİYORSA.
BENDE SENİN YANINDA GÖZLERİNİN MAVİSİNDE RUHUM ALIP BAŞINI GİDİYOR SEVDİĞİM.
BEN BU HAYATI,GÖKYÜZÜNÜN MAVİLİĞİNİ,DENİZİN MAVİLİĞİNİ DEĞİL SEVDİĞİM.
SENİN GÖZLERİNİN MAVİLİĞİNİ YAŞAMAK İSTEDİM.
KENDİMİ UÇURUMUN EN TEPESİNDEN,DENİZİN AZGIN DALGALARINA BIRAKMAK DEĞİL.
SENİN YANINDA GÖZLERİNİN EŞSİZ MAVİLİĞİNE DALIP
GİTMEK İSTERDİM.
SANKİ HER GEÇEN SANİYE,DAKİKA,SAAT ALEYHİME İŞLİYOR SENDEN UZAKTA.
O GEÇEN SANİYELER HAYATIMIN EN BOŞ EN GEREKSİZ VAKİTLERİ SEN OLMADAN.
SENİN OLMADIĞIN DAKİKALARDA TÜYLERİM ÜRPERİYOR.
SENİN OLMADIĞIN SAATLERDE SANKİ İSTANBUL ÜSTÜME YIKILIYOR SEVDİĞİM...

Bu şiir toplam 670 kez okundu.
2.01.2007

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı