Tuğçe Filiz

UNUTMAK

Unutmak için mi sever her insan?
yorulduğu için mi unutmak zorunda kalır?
Cevabı verilemedi daha bu iki sorunun
Önce sevilir çok sevilir
İtiraf edemezsin kendine bile
En kötüsü de budur zaten
Kendinden utanmak
Bazen karşılık bulursun yüreğine
Mutlusundur
Ama bir gün biter bu mutluluk
her güzel şey gibi
Yarım kalırsın
Konuşamayan bebek olursun ayrılalım sözünü duyduğun anda
Şok olursun zaman durur dakikalar akmaz
Ayrılıktır bu
Hissedemezsin pek birşey
Yalnız kaldığında anlarsın
Ayrılığın sonrasıdır bu
Bir ağırlık çöreklenir yüreğine
Kara bir yılan gibi gelir dostların bile
Kimse seni anlamaz
Anlayamaz da zaten sevgisini kaybeden onlar değildir ki
Unutmak zorunda kalırsın

Bazen acınası bir hal alır sevgin
Yalnızsındır
Göremezsin günler belki aylar boyu sevdiğini
Sesini duyamazsın seni hayata bağlayan
Yorulursun oradan oraya savruldukça
Kızdırır seni sevgin
Zaten sen de bu yüzden savrulursun
Her gittiğin kapıda aradığın umut yerine
Ayrı bir hayat hikayesi bulursun
Ya kazık yersin ya sen vurusun karşındakinin yaralı yüreğine
Unutmak zorunda kalırsın


Her iki durumda da unutamazsın sevgini
Sevgi değildir artık o
Umuttur yaşamaktır sudur yürektir sensindir o aslında
Kalbini sökemezsin ya yerinden
Kalbin olmadan yaşayamazsın ya
En iyisi gömmektir yüreğini yüreğinin derinliklerine
Aşk vardır
Özlem vardır
Ayrılık vardır
Olmayan unutmaktır.

Bu şiir toplam 805 kez okundu.
27.12.2006

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı