Huriye özbey ATLAMAZ

O ot gibi...

*Şiddete HAYIR!

Herkes bilir,bir ot vardır.
Kar erir,toprak canlanır,
O ot hemen pıtırdanır.
Kırda,bayırda,anlarda,
Kendiliğinden palazlanır.
Toplanır,yemek yapılır,
Bayağı lezzetlidir hatta...
Yenir diyorum,zira
Zehirli falan da değildir.
Çok iyi bilirim adını,
Birazdan,aklıma gelir.
Geçmez hem beş parmağı,
Hem de tırtıklıdır yaprağı;
Öyle sever ki,yapışır,
İlle de öper toprağı...
Ne yazık ki,tekdir dalı!
Çiçeğinin rengi sarı,
-Aşılı papatyalar gibi-
Tam bir koca(!) kafalı...
Aman,herkes bilir canım!
Hani şu bakımlı bahçelerle,
Süslü ve paralı-parklar var ya...
Çimde çıksın istemezler,
Bu yüzden arsız sayılır.
Eminim,mutlaka gördünüz!
Taş dibinde toprak bulur,
Çatlak betonlardan çıkıverir.
Hatırlayanlar onaylar,
Hani çiçeği solunca,
Beyaz,tüyden bir top olur.
Pek güzeldir çiçekceğiz...
Pek narindir o topcağız...
Yani rüzgar sert esmese,
Dokunmasa/koparmasa,
-Yaramaz bir çocukçağız-
Güzel güzel bakışacağız.
Lale,gül,karanfil gibi,
Kimden ilgi istiyor ki?
Dağılınca pamukcuklar,
Dal bir işe yaramaz ki?
Şimdi,benim demem o ki;
Aha,o ot benim işte!
Tıpkı,tarif ettiğim gibi,
Yoluk/soluk bu(!) kızcağız...
Bana bir şey vermediniz,
Zaten hiç istemedim ki...
Ömür kısa hey,öleceğiz!
Elinizle/dilinizle,
Yeter,ezmeyin/üzmeyin!
İnsan gibi yaşamak için,
Hep biz mi zorlanacağız?
Lütfen,artık rahat bırakın!
Saçsız/taçsız ve de çiçeksiz,
El insaf,nasıl yaşayacağız?
Ortalık yerde-kelimizle hem de-
Öylece(ne) dıpdızlak,çıplacık mı kalacağız?

Huriye (Özbey) A_____z
23 Kasım 2006
Bursa

Bu şiir toplam 714 kez okundu.
6.12.2006

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı