Hatice Şimşek

OĞLUM

sen burcu burcu
toprak kokan hasret

bense ıslak mendilimle
ıssız köşelerde kaldım
sensiz oğlum
yetmedim
yetemedim
ne sana,
ne bana

yayıdan firlamışsa ok
buda feleğin kahbeliği,
soluksuz götürür
yorğun ayrılığa,
benide senide

Ah...benim gözümün nuru
yüreğimin en ince teli
biliyorum,
gözlerindeki isyan
bozuk düzende
yok edilmiş
gençliğinin ve
kırık hayatının
izleri

suçlama ne kendini
ne beni
bırak bunada diyelim
kaderi cilvesi
ilk ateşi yakışın
sebepsiz bence
bu kaqışın

bak
umut rüzgarına
yelken açtım,
çaresiz hemde sensiz
hastayımya hasretine
ne yapsamda
boşuna
sen tomurcuk,
yoksun
bense köklü,
bir ağaç
bilmem’ki
bahar nasıl açacak


bir demet
çiçek oldun
burnum yollara
uzadı
gülde, lalede arıyorum
teninin kokusunu
hatırlayıp
ipek saçlarını
menekşeleri okşuyorum,
sen yoksan
her şey boş
nefes alıp sineye
şekene sor,
isyanım sana değil,
birtanem
dağlara, dağlara
geçit vermiyor
bana

Bu şiir toplam 589 kez okundu.
5.12.2006

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı