Gülşah Tekin

Soru işareti?

En dolu dolu yaşadığını zannederken hayatı ve kalabalık,
Öyle bir yakar ki canını yalnızlığını farketmek...
Kaçıp gitmek istersin uzaklara sadece;
Aslolan yalnızlığını örtmek istercesine

En yakının belki de en uzak gelir ya sana,
Yenik düştüğünü farkedersin şu acımasız hayata...
Zaten ne zaman sana şefkat gösterdi ki,
Ne zaman samimice, sımsıkı kucakladı seni?

Derin bir ah çekip kabullenmişsindir bile..
Ne fayda dersin ama isyan etmek istersin yine de;
Boşa kaybettiğin zamana...
Geçip giden yıllarına...
Yılarca senin sandığın ama hiç senin olmayan insanlara,dostlara...
Ve aslında şu kahrolası hayata...

Ama yine de yaşıyorsun işte...
İstemesen de birilerini gömüyorsun derinlere ,günden güne...
Nefes aldıkça acıyan,rastladıkça sebebine kanayan yaraların var...
Ve bitirilmiş dostluklar,yarıda kalmış ya da hiç söylenmemiş aşklar...


Peki ya yaşam?
Şu içinde bulunduğun,belki de artık istemesen de,
Savrulup savrulup tutunduğun...
Tadını çıkarmayı düşündüğün,başaramasan da,
Kendin olduğun ya da kendini bulduğun,
Ya da arayıp artık rastlamayı umduğun...

Peki ya sen?
Sen kimsin bu yaşam denizinde...
Sadece savrulan bir yaprak,
Kumsalda yalnız,yapayalnız bir kum tanesi,
Belki de hiçbir şeysin ha ne dersin?
Hiçbir şey mi?

???

Bu şiir toplam 1.302 kez okundu.
27.10.2006

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı