Songül BÜYÜKPINAR

Hüzün kokulu kadın

Siyahlara bürünmüştü kadın,

Bakışları buğulu ve yorgundu,

Islaktı birşeyler saklıyordu kiprikleri,

Ellerinde buz dağları oluşmuştu sanki,

Parmaklarında ne çok özlemler birikmişti,

Saçlarının akında saklıydı bütün anıları,

Ürkek korkak küçük adımları var,

Yükü ağır belliki çok acılar biriktirmiş,

Esrarengiz hüzün kokulu kadın,

Hiç konuşmadan ne çok şey anlatıyor.

Bu şiir toplam 579 kez okundu.
23.07.2013 11:48:33

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı