Kahraman Kentin Gizli Şairleri

Neden Böyle Yüzsüz Anılar

Neden anılar yüzsüz yüzsüz gelip buluyor beni.
Ne güzelde alışmıştım oysa,varlığından arta kalan yokluğuna.
Sessiz sedasız yaşayıp gidiyordum işte.
Yada böyle sessiz yaşamayı öğreniyordum.

Taki,anıların binlercesi vadiden aşağı yuvarlanan kayalar gibi,zihnimin her köşesine çarpa çarpa,canımı yaka yaka yuvarlanıncayadek.
Unutmayacaksın sana unutmak yasak diyor;beyin hücrelerimin senli anılarıyla kalınlaşmış myelin kılıfları.
Devrik bir liderin düşünceleri gibi değersiz buluyor artık,kalbim düşüncelerimi.
Hadi realist ol,o sana göre biri değildi diyorum.

Olmayacaktı görüyordun,biliyordun bu hazin sonu.Ama nafile.
Kendi benliğimde bile sözüm para etmiyor artık.
İç savaşını kaybetmiş bir ülkenin,asileri nasıl yıkıp dökerse önüne gelen herşeyi,hislerimde düşüncelerimi yağmalıyor senli anılarla hırçınlaştıkca.
Hislerimdende acımasız bir düşmanım daha var.Vicdanım.

Her hatayi hatırlatıp hatırlatıp vuruyor arsız yüzüme.

Bari sen yapma diyorum,bari sen yıkılmayan son kalem ol diyorum.
Nasıl aşkın gözü körse,benimde kulağım sağır diyor vicdanım.Gerçek yalnızlık bu olsa gerek.
Artık ne vicdanım ne kalbim nede düşüncelerim benimle aynı yolda yürümüyorlar.
Karşıma geçip hesap soruyorlar.Duvarlarından,sigara dumanindan katran akan odanın kenara büzüşüp,başımı avuçlarımın arasına alıp:susuyorum susuyorum susuyorum.
Hem kelimelere hemde sana...O

Bu şiir toplam 475 kez okundu.
12.06.2013 23:21:15

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı