Mehmet Nacar

Aklım Ermiyor

Eşsiz bir sevdanın bilmecesini,
Önüne sererek sevmişim seni.
Görür de, görmezden gelirken beni,
Aşka inanmana aklım ermiyor.

Işığı anlatmak ne zormuş köre.
Ferhat''ın ardından bendedir sıra.
Gülşeni bırakıp çorak kırlara,
Yönünü dönmene aklım ermiyor.

Sendeki aymazlık bendeki çile.
Mahzun bakışların gönlüme sıla.
Aynada gördüğün güzellik ile,
Şeytana uymana aklım ermiyor.

Kader döndüremez ettiğim ahttan,
Bir sevgi sözünü beklerim bahttan.
Sevda töreniyle çıktığın tahttan,
Çamura inmene aklım ermiyor.

Yangına körükle gitmek mi gerek?
Seni de yakacak, yaktığın yürek.
Başka sevdalara yol göstererek,
Saygıyla anmana aklım ermiyor.

Toprağa gömülen kutsal esere,
Vedayla çıkılır, sonsuz sefere...
Sen de geleceksin, gidilen yere,
Kalırım sanmana aklım ermiyor.

Bu şiir toplam 504 kez okundu.
7.09.2006

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı