can abdullah günay

canın niye sıkılır?

Bir insanın canı niye sıkılır ?

Yeni bir şey yapamazsa mı ?

Boşluğa düşerse mi ?

Sevdiği olmazsa mı?

Sevdiği olursa mı?

Aşık olursa mı?

Takımı yenilirse mi?

Başarısız olursa mı?

Mevki sahibi olup da çevresi yalaka dolunca mı?

Hakettiği yere gelemezse mi?

Yağmur yağınca mı?

Sarhoş olup efkarlanınca mı?

Uykusu kaçınca mı?

Çok uyuyunca mı?

İnternete girince mi?

Küfür edince mi?

Küfür etmeyip içinde tutunca mı?

Adamın teki cahilce konuşunca mı?

Ne zaman , ne zaman, ne zaman?

Yoksa her zaman mı?

İnsan bildikleriyle değil yaptıklarıyla hatırlanır.

Ama canın sıkılınca , birşey de yapmak istemezsin…

“Sıkma canını” , diyen çıkar.

Belki seni daha çok sıkar…

Sanki sıkıntını o geçirecek.

Kimi de der “sıkı can iyidir…”

Neylersin bu sıkıntı devam eder…

Biri gülümserse gözlerinin içine bakıp…

Belki sıkıntın o vakit geçer…

Ya da yaşlı bir insan , omuzuna dokunup

“Üzülmeye değer mi, bak halime ?” deyince mi?

O zaman hüzün daha da artar…

Geçmişe dönemezsin.

Bugün sana ait…

Yarını planlayabilirsin…

Sıkma canını dost, ömür bitecek…

Aşk da , sevda da , annen de…

O vakit kimse kalmayacak…

Babanı yitirmiş olacaksın…

Gökyüzüne uçabilseydim, bir kuş olabilseydim göklerde ,

Kanat çırpabilseydim özgürce…

Belki hiç canım sıkılmazdı ….

Bu şiir toplam 739 kez okundu.
1.03.2013 11:18:22

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı