bülent kaymaz

HER GÜNLÜK YALNIZLIK

Her Günlük Yalnızlık



Saat sabahın sekizinde


Yalnız bir adam için zaman akar,


Hep yalnızlığa doğru


Dışarıda bir yaşam varmış ne farkeder


Orda bekleyen neyse seni


İçerde yaşadığın aynı şey...


xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx



Evden çıkarsın bir ihtimal,


Yine bir umud


Sokaklarda,caddelerde gördüklerin


Paltolar,botlar,ütülü elbiseler,


İnsanlar onların içinde değil sanki,


Herkes kendi hapsinde.


xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx


Artık akşam,artık gece


İçinde sen ıssız orman


Görünen sen belediye otobüsünde


İnecek tek sen varsın son durakta


Önemi kalmamış artık zamanların


Yelkovanı öldürür akrebin yalnızlık zehri


Gün demirliyor kendi karanlığına....


İnsan yaşıyor yine de


İnsan alışıyor


Bir günlük değil


Her günlük yalnızlığa...

Bu şiir toplam 642 kez okundu.
2.06.2011 17:28:09

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı