Zafer Çetin

Aşk''tan Geriye Kalan

Kağıttan gemiler yüzdürüyorum
Geçerken mevsimler üzerimizden
Hiç olmadığı kadar çocuk
Hiç olmadığı kadar yaşlı
Felekten bir gece çalan
Zamparayken zaman

Sesinin buğusunda yitirilmiş bir ırmak
Dağlarca bir yaşam
Süreya pasajında içilen
Yarım bırakılmış bir kadeh
Ruhumda şarap kırmızısı yenik yaralar
Tenimde dokunuşlarının izi
Takvimsiz ayrılıklardan geçip
Varıyordum yüzüne

Yalnızlığımıza kar yağıyordu
Leylaklarımıza saldırıyordu pusular
Susmalara dönüşüyordu cümlelerimiz
Rafineri duyguların
Azalan ıslaklığında
Ziyadesiyle yaşayıp anlamsızlığı
Aritmetik çözümler öneriyorduk aşk''a
Dilimiz artık anlaşılmamayı söylüyor
Batık bir geminin hüznünden geçiyordu
Kıyısına vurduklarımız

Yapacak bir şey yok''ların
Şirin tansiyonları
Okurken geçmişine yüreğimizin
Biz beceremediğimiz
Bir aşk''a ağlıyorduk
Yaşananları kanatan
Ebedi bir yalnızlıkta.

''SÜVEYDA''N''
11 /12 /2003 İzmit

Bu şiir toplam 591 kez okundu.
22.07.2006

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı