Abdullah Arslan

Otobüs Kalkarken

yanaklarin kaymak dudaklarin bal
dilin git diyordu gonlun kal
son sozun olmustu bana mektup sal
kalkerken otobus

gel desem durmaz kosacaktin
cocuklar gibi sevinip cosacaktin
dag tepe demaz asacaktin
kalkerken otobus

saclarin daginik boynun bukuktu
ayakkabilar eski fistan sokuktu
gozlerin yasli umutlarin cokuktu
kalkerken otobus

gozlerin uzaktan bakar gibiydi
basinda simsekler cakar gibiydi
ayrilik simdiden yakar gibiydi
kalkerken otobus

Bu şiir toplam 1.172 kez okundu.
6.07.2006

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı