Deniz Heval TÜRKYILMAZ

DENSİZ

Ne vakit ince belli bir bardak çay istesem
-istemek gelip geçici hevestir kuş koynunda
Kin gözlü bir kadın geçiyor ömrümden

Saçları yılan göğsü bin bir yalan
Bu sabah
Nazlı bir yağmur damlası düştü kente
Kadın ütopi(k)t dudaklarından
Salyalarını akıttı öfkeyle

Genetik bir delilikti varlığı
Geçmişine sırt dönüp ağlayışı
Kurutmuş saklı kuyusunu iyiliğin
Tamaşadır yüreği savaşlarda
Geç artık asil insan travmalarından
Yalanlarından sancılarından
Tarih yazmadı senin gibi
Traji-komik bir roman

Sen bilmezsin
Kahire''nin dar sokakları var
Nane çayı kokar küçük odalar
Avlular teraslar
Çöl bile farkındadır denizin
Şahbaz olma sırası şimdi
Sen gibi bir densizin!
Ben senin gelmiş geçmiş
Cümle erdemlerinin
Dahi erememişliğinin
Kitabını yazar / bölerim

Merak ediyorum nasıl öleceğini bazen
Toprak alacak mı yüreğini temizlemeden?

Nasıl sıkar o toprak övünç kaynağı etini
Gram gram satarlar yüreğini
Kanarsın ağlarsın fakat
Çare değildir yakarman
Ölüm bile yakışmaz sana
Ölüm bile fazla

Senden doğacak öfkeler göğü kahretmeden
Kendine gel kadın
İyilik zalımlık değildir
Görmez gözün feri sönmeden

Akil olan bilir elbet dengini
Bilirim ben de has gölgemi
Eteklerimde dolanma gayri
Bendim olmaz sen gibisi.



Deniz Heval Türkyılmaz

Bu şiir toplam 799 kez okundu.
8.06.2009

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı