Burhan GÜMÜŞ

AĞLAYAN KHAFE

Köye yağmur yağıyordu son defa, ey! Sevdiğim
Bakakaldım arkandan, gittiğin gün;
Akşam dağlardan ininceye kadar
Islandım
Ben zayıftım, ben çocuktum
O gün bu gün yüzüm kekremsi.

Bırak haykırayım son defa, ey! Sevdiğim
Bu şiirde gizlediğim ismin, yankılansın;
Yıldızlara kadar
Sensiz solan
Soluyan ve ağlayan
Kalbimin çırpıntısı.

İşte pınar başında bir başınayım son defa, ey! Sevdiğim
Sabah çiğleri gibi kon gözlerime, razıyım;
Sonsuza kadar
İfşa etmek üzere olduğum adını
Ant olsun söylemeyeceğim
Şavkın suya vursun yeter ki.

Gel bana veda et son defa, ey! Sevdiğim
Işığı sönmeden gözlerimin, kal yanımda;
Bir iz düşümü kadar
Dinsin hasretim
Hasretim ve hüznüm
Senden mütevellit.

Gün sona ermeden gel, hadi gel, ey! Sevdiğim
Son kez, hadi son kez, çal şarkımı;
Rủzu mahşere kadar
Şan olsun dillerde nağmeler
Çal
Çal
Çal.

Ah! Nafile isteyişlerim
İçimdeki siyah ışık büyüyor
Çok geç, çok geç artık
Zaman duruyor
Ben gidiyorum

Burhan GÜMÜŞ

Bu şiir toplam 501 kez okundu.
2.05.2009

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı