Feride Temel

METANETLİ SERÇE

yüreğimde yürüyen
karın ağırtan sözlerin
kazanı derin
vukuatıdır bu hikaye...

gün kara çarşafını giyerken
akşam sefasının ilk bakışıyla
telafisi zor heceleri kaleme düzüyorum
sebilhaneden geçerken dilimi
yatıştırmakla geçiyor ömrümün son kışı...

bayram sabahı
belki tecelli
ütopik düşlerim
bil gökte gri bulut sürüsü
damarı çatlamış insanlığın
ve ben öpülecek dost eli arıyorum gurbette...

ellerimle mi yitirmişim
emek çığlık atar Rhein sokağında
bir suçlu tutundu benliğin pervazına
oğul gözleriyle şimşekleri üzerime yağdırıyor...

susmuş sezgilerim
daha fazla düşünmeye direnemiyor
sancağını indirdi gözlerim
kuru ayazda
mülteci bir rüzgara savrulmuş gidiyor...

eflatun bir matemde bulutlar
susuyor yağmurlar
sesi genzinde mütemadiyen yutkunuyor
rüzgarın eteğine tutuştururken
son düşümü...

yanık bir keman sesi geliyor
ışığı sönük sahipsiz bir sokağın ucunda
ucu yanık teselliler yolluyor ruhuma
unutmak istiyorum
uyumak istiyorum
metanetli bir serçenin göğsünde....


Feride Temel
Almanya

Bu şiir toplam 581 kez okundu.
22.02.2009

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı