urfalı bilal aslan

sosyete melahat

bügün benim için özel bir gün!
aradan tam otuz yıl geçti,
gençliğimin ateşli günlerinden.
nerde akşam,
orda sabah olan bir gençliğim vardı.
şimdi,
aradan geçen zamanı,
bir bir sorguluyorum,
ben ne yaptım şidiye kadar diye!
bie ara,
Nelahat''ın olduğu bir mevzuya denk geldim.
hani şu bizim sosyete Melahat.
hep süslü püslü giyinen,
yüzüne makyaj vurdumu,
yüzü yağlı boya tablosu olurdu.
çoğu zaman,
dar mini bir beyaz etek giyer,
üstüne de kırmızı bir buluz!
mahallede tespih sallayan,
bütün gençlerin gözlerini üstüne çekerdi.
aslında yüzüne bakan yoktu,
sadece başka şey.
.........
bir babası vardı,
ayakkabılardan çivi çeker
sonra yerine yenisini çakardı.
babası fakirdi,
zaten bizim mahallede oturuyorlardı ya!
.........
bir gün,
gene okuldan kaçmıştım.
bizim sosyeteylebuluşmak için.
bu sefer volta atmadık parklarda.
bir bekar evinde buluştuk.
zaman nefisle savaşılan bir zamandı.
bir odada yan yana oturtmuştuk.
çok heyecanım vardı.
ilk kez bu kadar, bir kızla yakın oturmuştum.
bir ara,
arkadaşların dediği içimden geçti:
''affetmiyeceksin!''
ama
ayakkabılara çivi çakan babasını hatırladım
ve
.............
bir gün,
markette alış-veriş yaparken gördüm.
beni görmemesi için
aradan ayrıldım, köşe başında beklemeye başladım.
çıkınca evine kadar dikiz ettim
ve öğrendim ki onlar da,
bizden bir kaç ay sonra mahalleden taşınmışlardı.
..........
hakkını yememek lazım,
hoş bir sosyete idi.
ne de olsa onun sayesinde,
erkek Sabiha''ı
artist Nebahat''ı
Alev''i,...
ve bir çoklarını tanımıştım.
daha sonralarda kulağıma
bu şehirden taşındıkları haberi çınladı.

.........
Melahatın nerden aklıma geldiğini srarsanız eğer,
ben de bilmiyorum.
yazık oldu Melahat''a!
kim bilir şimdi hangi Mahallede!
(daha önce de gönderdiğim ''yolcu'' ve ''yâr'' şiirleri benimdir.)
URFALI BİLAL ASLAN

Bu şiir toplam 718 kez okundu.
23.12.2008

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı