ismail KİLİÇLİOĞLU

görsen

aslında ne kadar yabancı gelecek sana simam
çoktan unutmuşsundur beni biliyorum
belki sana soyleyeceğim son sözüm hatırlatır
beni sana yıllar önceydi bir eylül sabahı
bir hafifi esinti bir tutam güneşli hava
hani oyle arkana bakmadan göz yaşlarımı görmeden
yani yok ederek bir varlığı bir aşk mağdurunu
ne kadar ağlamıştim sen giderken ne kadar yıkılmıştım
sen öyle salına salına giderken yeni aşkınla
tozu dumana katmıştı arabasının havası
ve ben boğulmuştum ardınız sıra
hep bir şaka gibi gelmişti
biraz sonra geri gelıp kahkahalarla
şaka yaptım canım şaka yaptım bitanem demenı bekledım
saatlerce orada ilk ağlamamak için
zor tuttum kendimi sonra bir sıgaraya gömdüm
herşeyi bir sıgara daha derken
sen görmedin çöküşümü neyse biliyorum unuttun ama şunu
unuttuğunu sanmıyorum hanı senın için
yüreğinin etrafını jiletle kesen çocuk
o salak çocuk
o yara halen duruyor ve acıyor bir görsen

Bu şiir toplam 466 kez okundu.
18.06.2008

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı