Mehmet Sıddık Yalçın

GİT MAVİ MELEĞİM

gitme kal deseydim
hangi limanda demirlerdim denizlere sığmazlığını
iyisi mi git bebeğim
belki bu yırtılırcasına ağlayan kalbim
bir çocuk parkında gülümser yalnızlığına
iyisi mi git mavi meleğim
belki ayrılık havanında öğütülen bu ömrüm
bir bahar sevecenliğiyle doğar karanlığına
bakma sen ağlar gibi duruşuma
daha zulamda yakın metrajlı pembe resmin
daha beni çocuk yerimden yaralıyor gözlerin
daha sabahındayım
uğursuz dün akşam ölen ölümsüz sevginin...


beni bırakıp gitme deseydim
hangi güzelliğimle tutardım yanımda seni
İyisi mi git küçük talihsizim
belki düşsel gecelerin
geçkin rüyalarında tutuştururuz ellerimizi
iyisi mi git biricik sevgilim
belki bir haziran akşamı ayazında hatırlaşırız
ben unutmadım ya yaralı titrek serçemi
unutmadıysan eğer sen de serçeye tutkun hezareni…

hulasa benim de toprağımda senin depremin
yaralarım kanıyor ömrüm sızlıyor ağlıyor bütün sesler
her mavi dendiğinde nemli gözlerimde resmin nefesler...

Bu şiir toplam 564 kez okundu.
15.03.2008

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı