Cumali Cumalioğlu

Ateş Söner Kül Kırılır

Benlik davası güdersen
Cahille sohbet edersen
Yolsuzla yola gidersen
Yolcu küser yol kırılır

Ayırırsan şucu bucu
Düşman olur kardeş bacı
Susuz bırakma ağacı
Çiçek solar dal kırılır

Kinden arındır özünü
Sevgiye döndür yüzünü
Tartmadan deme sözünü
Gönlü kalır dil kırılır

Haklı kavgadan kaçmayan
Geceye ışık saçmayan
Yârine kucak açmayan
Gönül küser kol kırılır

Dostun gösterirse vefa
Bir gülüşü olur sefa
Kem sözlerle etme cefa
Bülbül küser gül kırılır

Yârin koynunda yatmazsan
Aşkın yolunda gitmezsen
Yeni sevgiler katmazsan
Ateş söner kül kırılır

Koca dayağından bıkmış
Saygıyı kökünden yıkmış
Aradığı boşa çıkmış
Beyin yorgun el kırılır

Güzelin yüzüne övgü
Hak eden zalime sövgü
Donmuş yüreklere sevgi
Ekmezsen bülbül kırılır

Kavga bitmez çağımızda
Yaylamızda bağımızda
Çoban yasak dağımızda
Yolcu gitmez yol kırılır

Dinleyin ağalar beyler
Cumalioğlu ne söyler
Aralıksız geçti aylar
Ömre zarar yıl kırılır

Cumali Cumalioğlu
04.02.2008-08:30

Bu şiir toplam 568 kez okundu.
21.02.2008

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı