Mehmet Kızılkoca (canmehmet)

Mektup-2

Canım Anneciğim
İnanın çekiyorum,ızdırab üstüne ızdırab;Ahiret denilen diyarda
Hiç iyi durumda değilim başım derd de zebani ismindeki meleklerle
Koparıyorlar etlerimi şerha şerha hiç acımadan,bakmadan gözyaşıma
Kesiyorlar kan damarlarımı birer birer ateşten makaslarla
Belliydi böyle olacağı ta başından beri ölüm anınındaki belirtilerle
Feryad ediyordunuz,siz can çekişmekte olan vücudumun başında.
Gözyaşı döküyordunuz;gerçektende çok zavallı cesedimin yanında.
Gideceğim yer gösterildi bana,orası cehennemdi ne yazıkki.
Sorgulamalar sonunda boyladım cehennemi,başladılar işkenceye hemen.
Mümkün değil hayale sığdırmak,o işkenceleri;
Yok ki ölüm ölsem kurtulsam;alevde yanan et,gelmekte yine eski haline
Neden reva görüyorsun bu işkenceyi dedim,Zebaniye bir ara
İlgilidir dünyadaki hayatın ile bu çektiğin çilleler dedi Zebani
Olsaydı inancın,kılsaydın namazı dünyada iken,kaçmasaydın erenlerden
Okusaydın Kur’anı,yapsaydın Allah’ın emrini,tutsaydın orucunu
Gelmezdi bunların hiç birisi başına diyerek ekledi önceki sözlerine Zebani
Yaparrmıydın bunları dünyada iken dedi konuştuğum kişi
Yapmazdım yoktu inancım bunların hiç birisine dedim gelmeden buraya
Nasıldı aile efradın,varmıydı, anne ve babanın inancı dedi işkenceci
İnanmazlardı böyle şeylere,gülüp geçerlerdi bunlara dedim.
İnancını belirler çocuğun anne ile babası diye söyledi konuştuğum kimse
Olurdu kurtuluş reçeten öğretip yaptırsaydı Allah’ın emirlerini dedi melek
Dedim suçu kimde burada oluşumun ve işkence çekişimin,vebali kimde
Çektiğin acıların vebali büyüklerinde,bilakis annende dedi işkence yapan
Canım Anneciğim
Ne olurdu,büyütseydin beni küçükten İslam Dinine saygılı,ne olurdu,anne.
Yapsaydım,Allah’ın emirlerini,namaz kılsaydım,olmazmıydı,olurdu pek ala.
Ağaç yaş iken eğilirdi,beni eğseydin,ne iyi olurdu,cennet olurdu mekanım.
Cehennem oldu,yurdum şimdi;benim vebalim kimde anne.
Kurtuluş reçeten yok zannederim,vebalim sende apaçık,yaktın beni anne.
Neden yaptın ki,Alemi Ahiretteki kurtuluş reçetemi yerleştirseydin kalbime
Mekanlarımız cennet olurdu;cehennemde yer ayrıldı;ikimize de şimdi anne.
Canım Anneciğim
Üzdümse seni bağışla,gerçek bu, kaçınılması mümkün olmayan, acı son.
Kutlu olsun anneler gününüz,dua et bana,mümine ol,kurtul acı sondan.
Geçmedi fırsatın henüz elinde bilmiş ol!mümkün kurtulman cehennemden
Edeceksin ibadet dünyada iken, budur kurtuluş reçeten acı sondan.

Bu şiir toplam 682 kez okundu.
29.07.2008 16:17:55

• Yorumlar
• Yorum Yaz