Ufuk Dönmez (horizon35)

aşkın içinde sen yok

kırıp geçiyor bu bahar
düşlerimin kaburga kemiklerini
yine de suskun kalıyor geceler
acısından durulmuyor ayaklar üstünde
üstelik tam bağırmam gereken sırada
susuyorum
konusmaya gücüm yok

daha kırılgan aşıkken gurur
takvim yaprakları koparılıp atılırken
atılanlar yapraklar degil aslında
ertelenmiş hayallerdir daha çok

şimdi sırtımda sensizliğin ağır yükü
ölümü bile düşündürür hayat bazen
kendi cinayetimi görür gibiyim adım adım
üstelik tamda kapısına dayanmısken ölümün
dokunsam gideceğim
hani bir daha görememe korkusu da olmasa
ölmeye bile cesaretim yok

Bu şiir toplam 734 kez okundu.
10.07.2008 19:06:33

• Yorumlar
• Yorum Yaz