hasan gençay (gencay)

Çocukluğumuzda

Çocukluğumuzda

Kendimizi çok kirli sandığımızda
Ne kadar temizmişim o an aslında
Ellerimiz çamur için de iken bile
Pislik bulaşmamıştı yüreğimize

Oyunlar oynuyorduk çamur içinde
Çamurlar sürülürdü her yerimize
Yüzlerimizde bile vardı kirlilik
Kirliliğin içinde nede tatlı gülerdik

Şimdi düşünüyorum o günlerimizi
Nede kızdırırdık biz annelerimizi
Temiz su ile yıkardı bıkmazdı bizi
Şimdi kirlenmiş kalbi nasıl temizlemeli

Dışımız pırıltılı yüreğimiz perişan
İnsanı kirleten kendi değil zaman
Çok güzel olurdu temiz olsa insan
Var mıdır dünyada kirlenmeden kalan

Kin nefret ile dolar iken yürekler
Hala tertemiz doğar bebekler
Biliyorum zamanla onlarda kirlenecekler

Hasan gençay 01 07 2008

Bu şiir toplam 526 kez okundu.
1.07.2008 17:00:29

• Yorumlar
• Yorum Yaz