Milena ... (milena)

Bu SON VEDA !

Sen hangi güne$ini unutmu$ gecenin sabahisin?
Hangi cigligin sessizligidir bu,derin sularin dinginligi?
Bu sonuncu olsun diyorum,ömrümün eksiksiz tek $iiri,
Cünkü;i$te budur bana verdigin acilarin en son dizeleri.
Beceriksiz,acemi ve olasiya yalnizim ben $imdi.
Yoklugun kitaplardaki umutsuz sevgilermiydi,dü$leri eskiten?
Yoksa ilkkezmiydi o yabanil ugultularin,
Tam yüregimize saplani$i?
En az kasabali a$iklar kadar mahcup,
Bir o kadarda magrurduk biz bu sevdada.
Kimbilir belki yanli$ adresteydik,kimsesizdik belkide.
Gidersek yikilip-yakilacakti bu bu $ehir.
Biz tufan olacaktik,sustugumuz heryerde.
Biliyorum!
Tarihte yazmaz bir a$kin sayfalarina dü$müyorsa gün,
Ve $airin dedigi gibi...
Cocuktun sen;sesindeki tipiye tutuldugum,
Cocuktun sen;sesinin caglayanina dü$tügüm...
$imdi son kez bölük-pörcük dizelerimle,döküldüysem sana,
Bu son VEDA !
Ve...
Ben coktan yarali yalnizligima aglamak icin,
Geri dönmü$üm ...!!!

Milena;23.04.2008

Bu şiir toplam 465 kez okundu.
24.04.2008 00:04:08

• Yorumlar
• Yorum Yaz