Faruk Yılmazer (kalibredost)

Yokluğunla savaşta

Işıkları söndürün,şimdi karanlık revaçta

Simsiyah gül resmi var,dokuduğum kumaşta

Bedenim yorgun düşüyor,yokluğunla savaşta.



Göz yaşım kurumuş,dilim tutulmuş

Sanki kollarıma zincir vurulmuş

Çıktığım,süresi belirsiz maçta

Bedenim yorgun düşüyor,yokluğunla savaşta.



Özlem Havva anamızı tam kırk yıl aratmış

Kırk yıl Adem babamız yalnızlıkla yoldaşmış

Aşık cananı için tam kırk devle savaşmış

Şimdi bayrak elimde,ben gidiyorum başta

Bedenim yorgun düşüyor,yokluğunla savaşta.



Şair olmak neyime,benim ki karalama

Yalnızlığı anlatıp,dertleri sıralama

Şiir yazıcam diye kendiniparalama

Ne canı ne cananı boş yere yaralama

Teselli vermiyor artık,başımı vurduğum taşta

Bedenim yorgun düşüyor,yokluğunla savaşta.



Sevenler ordusunun rütbesiz bir eriyim

Bu tanımsız savaşın en garip neferiyim

Ne bir silahım bulunur,ne bir dost yanıbaşta

BEDENİM YENİK DÜŞÜYOR,YOKLUĞUNLA SAVAŞTA...

Bu şiir toplam 664 kez okundu.
14.10.2007 19:01:13

• Yorumlar
• Yorum Yaz