SÜLEYMAN BEKİL (baybekil)

Sevgili,Ey sevgili…

Suskundum yokluğunda hayli zamandır,
Sorardım ey gönül bu ne burhandır?
Ağladımda çare olmadı dert ne yamandır…
Geldin de güldüm sevgili,ey sevgili….

Kim demiş yanmak için gerekli ateş,
Aşk derdi başka bulan var mı eş,
Deme sakın “kalmadı bu devirde be kardeş!”
Güldün de canlandım sevgili,ey sevgili…

Gönül acıyla pişermiş sabırla yükselir ufuklara,
Sevince sanki herşey var,var dersin yokluklara,
Bir el tuttu ise,nasıl gülmezsin zorluklara,
Can oldun da gül oldum sevgili,ey sevgili…

Akarsa eğer gözyaşları aşk ile gözlerden,
Yere düşmez yaş,nur ışıldar aşkla sözlerden,
Bi çıkarılsa aşk için ‘ben’ özlerden,
Gül oldunda sen oldum sevgili,ey sevgili…

Sözü öze indiren kazanır her halinde,
Aşığın maşuku olur dilinde,
Baksana haline divane olmuş,aşk var fikrinde,
Ben oldunda sen oldum sevgili,ey sevgili…

Her iş izniyle olur Allah’ın,takdir eylesin,
Onun yanında kul,Resulune ümmet eylesin,
Aşk ile yanıp,aşığa maşuk eylesin,
Aşk oldunda maşuk oldum sevgili,ey sevgili…

fkr../04 Mayıs 2013

Bu şiir toplam 447 kez okundu.
8.05.2014 20:06:30

• Yorumlar
• Yorum Yaz