Muhammed Nuri Uslu (Nuri25)

Tek Dostum

Yapraklar hışıldarken dört bir yanımda
Ve soğuk bıçak gibi kesiyor ellerimi
Çok yol var nezaman giderim bilmiyorum
Kurtlar kuşlar cirit atıyor aklımca
Dönüp bakıyorum binalara
Her dairesinde ayrı bir dünya
Isınmayan tek dünyası olan ben değilim
Kestaneci,ayakkabıcı,evlerine koşan öğrenciler
Herkes biran önce terk etmek isteğinde sokağı
Bende hızlandırıyorum adımlarımı
Gideceğim biryer varmış gibi,
Bekleyenlerim varmış gibi
Erzurumun havası götürürken benden beni
Yine düşünmeye başlıyorum
Gecenin ikisinde havuz başında
Biranda değişiyor çevrem,güneş açıyor
Çiçekler koku saçmaya başlıyor
O an hiçbirşeye, hiç kimseye ihtiyacım yok diyorum
Birbirinden güzel meyve ağaçları sıralanıyor
Hava öyle ısınıyorki terlemeye başlıyorum
Arkadaşlarımı görüyorum bana yürüyorlar
Gülümsemeye başlıyorum ve derin bir oh
Polis aracı geçmese devam edicek hayalim tüm güzelliğiyle
Tekrar kendime geliyorum
Yine ben, yine tek, yine soğuk, yine gece,
Bu gece birçok şeyi anlıyorum
Aslında kimseye ihtiyacım olmadığını,
Ve Tek Dostumu bulduğumu.

Bu şiir toplam 531 kez okundu.
11.01.2012 21:28:44

• Yorumlar
• Yorum Yaz