Ahmed Sâdi (sadi)

TAKİP

Kaç sen uzaklara, telaşım yok hiç,
Nasılsa kaçtığın yerde ben varım.
En uzak gurbetin yolunu sen biç,
Üstüne o kadar da ben katarım.

Dedim ya, kurtuluşun yok aşkımdan;
Göğe çıksan benim, yere insen ben.
Ben doğarım her gün dağın ardından,
Yağmur diye üzerine inen ben.

Sana dar gelecek koca kâinat
Aşkımın gölgesinden kaçmak için.
O bitirmediğin firara inat
Peşindeyim diye yan için için.

İster git kal tenha orman içinde;
Tependeki dalda öten kuş benim.
İster saklan git de en kuytu inde;
Korkudan gözüne dolan yaş benim!

Kanat takıp uçsan sen gökyüzüne,
Girdiğin bulutta beni görürsün.
Dalsan balık olup Çin Denizi’ne,
Her yosunda sen bana sürtünürsün.

Kışın saçlarına düşen kar kimdir?
Kimdir yaz gününde seni kavuran?
Yaz, kış, bahar ve güz… Hepsi benimdir,
Durdukça bu aşkın, beni kavuran.

Kaçışın sürse de eceline dek,
Kabrinde bekleyen beni bulursun.
Seni gömdükleri tabut ve kürek…
Her birinde bir hücremi bulursun.

Bu şiir toplam 706 kez okundu.
21.12.2010 19:33:44

• Yorumlar
• Yorum Yaz