YALÇIN GÜLER (aydınlıkukala)

TANRI SÖZÜ

Uzun bir öyküdür bu yaşanılan ..
Eski zamanlardan kalmadır sesi .
Uzayan gölgelerde rehn olmuş çocuklar,
Uzun bir kaçıştır bu , masallardan bu yan.
Kimse yokken henüz , kemiksiz bedenlerde,
Üflenmemişken henüz acı ruhlar bedene.
Bir sedadır sokaklarda inileyen kemikler,
Bir sedadır sokaklarda üşüyen her kelime.
Ötelerden sesler gelir duyulmasa da.
Bir gariptir burada gideni koyvermek.
Ve gidende yitirmek bütün öz benliğini.
Dönüp ardın sıra bakmak
Uzayan gölgelere.
Bir isyandır buralarda severken sevilmemek.
Susamışların ağzıyım,
Kederiyim kasvetin,
Kırmızı pijamalısıyım,
O aydınlık günlerin.
Beni yalnız sen anla.
Günah kokar saçlarım,
Nasırlıdır ellerim,
Ateşdendir benliğim.
Bir isyandır buralarda severken sevilmemek.
Neresindeyiz ,mahşerden önce bedenin,
Ve neresidir sevda o acı hikayenin.
Ben akşam bilirim, bildiğimden değil .
Yakarken kendini bir resim beride,
Ben akşam bilirim.
Kokarken elleri ayrılığın,
Kan kokarken kedilerin ağzı kuş ölüleriyle,
Suya yazı yazan kaplumbağalar bilirim.
Kesik ellerinizden arta kalan aşkları.
Yüceltirken yakamozlar iğrenç ızdırıplarınızı…
Sineklerin kanadını ısıtan akrepler bilirim.
Ümit için sokarken acıları.
Ve köşede satılan ızdırıplarınızı.
Bilirim ya…
Uzun vadilerin eteklerinde,
Yalnızlıktan ölen çiçekler bilirim.
Çiçekler , kökleri acılar ülkesinde.
Ve ateşi bilirim senin bedenini yakerken,
Benim öz canıma kasteden.
Ateşi bilirim! Yakarken kendini bile.
Ben şairim! dizeleri olmayan,
Yarasız ağrılarla savrulan.
Ben şairim.
Size haber veremem gidenlerinizden.
Veremem, vermekten çekindiklerinizden.
Siz! ağızlarında cesetler taşıyanlara ,
Ve cesetler dolusu mahya taşıyanlara…
Sonsuz ormanlarda ruhlar arayı ,
Ve bütün mavilerini bir çocuğa bırakıp,
Kendini okyanus sananlara.
Veremem…
Nebi’den arta kalan erdem tasını.
Uzun bir öyküdür yaşanılan,
Hayatın yatağıdır sizden kalan bu roman.
Size tarif gerekmez bilmeliydiniz.
Ve nasıl yıktınız bir kuşun yuvasını,
Olmadı yuvanız kuş yuvalarından başka.
Oysa..
Bilmeliydiniz.
Tanrım!
Emeklemek üzere iken hayat
Onu sırtından vuranlardır bunlar.
Suyu bıçaklayanlar...
Akrebi yılanlara satanlardır…
Ayı bölüşenlerdir,
Kendi köşeleri olsun diye .
Bozguncular
Karı satanlar
Ümit çalanlar
Çaldıklarıyla avunanlar….
Ve göğsüne erdem madalyası takanlardır,
Bunlar.
Şimdi al kılıcını.
Getir sakladığın saklı acıları.
Adalet gelsin sokaklarına kentin.
İşte senindir beden..
Ver asırlık hıncın intikamını.

Yalçın GÜLER
28.06.2007
SAAT: 00:31

Bu şiir toplam 618 kez okundu.
28.06.2007 01:04:23

• Yorumlar
• Yorum Yaz