Gül UĞUR

kısık sesli sevda

Yürüyorum, sesi kısılmış sevdaya.
Tükenmemiş umutlar omzumda,
Sevginin melodisi kulaklarımda.
Aç o zaman yüreğini bu sevdaya diyor
Hücrelerimde yankılanan ses.
Tut ellerimi, tut
Umuduna ulaşırken dünyanın.
Bedenim salınım içinde,
Duvarda sessizce uyuyan
Benliğini görüyorum yüreğimde.
Bak
Gökyüzündeki bütün bulutlar senin!
Sevdamı da al ve çık,
Avuçlarımda yankılanırken sevdanın sesi.
Hiçbir şey ve her şey arasında kalan,
Tüm umutları da sana veriyorum.
Üç yıl, beş yıl
Belki de on beş yıl!
Ömrümüzün yettiği kadar.
Karanlıkta, aydınlıkta,
Baharında ömrümüzün.
Damarlarıma kadar yürü diyor.
Kimselere aldırmadan,
Ardına hiç bakmadan yürü
Yaklaşıyorum damarlarına
Bu sefer de beklentin olmasın diyor.
Seslerin uğultusuyla dolaşıyorum
Gecenin grileşen sokaklarında.
Sessiz, kimsesiz
O kadar da çaresiz.
Yine yankılanıyor ses!
Çınar ağacının altındaki
Berrak nehrin gölgesi oluyor gözlerim.
Islak umutsuz
Umut var ama umutsuzluğun bulanıklığıyla
Kendini berraklaştırmaya çalışan bir umut.
Ve her sesinde çaresizliğin,
O insanlara uzak,
Sonsuzluğun haykırışıyla
Nefes almaya çalışan sevdayı duyuyorum.
Buğulu ve titreyerek, eriterek kendini
Bembeyaz yağıyor yüreğime
Sevdanın parçacıkları.
Bedenim isyan ediyor bu haykırışlara,
Çöl ortasında susuz kalmış ruhum ise
Gel diyor
Ne olursa olsun gel.


Gül UĞUR

Bu şiir toplam 1.285 kez okundu.
11.04.2007

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı