Bir şiir
gecenin mahremiyetinde
faili meçhul zamanın teninden
karanlığını yırtıp düşer...
İntihar komandoları cirit atar,
düşünceler kifayetsiz kalır...
Kalemin, en uç noktasından
gez göz arpacık demeden
hedefe nişan alır,
an gibi
sıkar içindeki kini,
savurur dört bir yana cümleleri...
Bir şiir
gecenin gölgesinden
karanlığın en dibinden
haykırır yazamadığım çığlıkları
dil damak kurur...
Gece akıtır zehrini
köz basar damarlarıma
kendimden geçerim
ıssızlığın da...
Küfrün ayak sesleri
zihnimin en karanlık
belleğine hükmeder
dilin en sivri ucunda
saygısızca
ağıt olur yankılanır...
Bir şiir
gecenin yalnızlığında
kan tükürür üzerime
geçmişim ile cebelleşirim...
Küflenmiş bir hayatın ucunda
şaha kalkar elimdeki kalem
yaralarıma bir kez daha çizik atar
umutlarıma bir kahkaha atıp uzaklaşır...
Bir şiir
gecenin en siyahında
Selektör yapar
hem de katıksız
karanlığın o pis ışığını yakar
köreltir düşüncelerimi zifirinde...
Umudumun ipini keser
söndürür içimdeki ışığı
bu yüzdendir belki de
ben gecelere hep küstüm
şiirlerim yarım yamalak kaldı
zamansız kanattı yüreğimi...
Polat Tek
08.05.2014
| Okunma Sayısı : 176 Tarih : 9.05.2014 |
 (0)
|
