CEMAL YOSMA

GÜNÜMÜZ İNSANLARI

GÖZLERİ BAKIYOR AMA GERÇEKLERİ GÖRMÜYOR
DİLLER GERÇEKLERİ SÖYLÜYOR AMA KULAKLARI DUYMUYOR
KALEMLER GERÇEKLERİ YAZIYOR AMA KİMSELER OKUMUYOR
BU İNSANLARA NELER OLUYOR KİZSE KİMSEYİ ANLAMIYOR

AKRABA AKRABAYI TANIMAZ OLMUŞ,TÜM ÇIKARLAR MADDİYAT ÜZERİNE KURULMUŞ
MANEVİYAT GÜNÜMÜZDE UNUTULDU,BAYRAMLARDA BARİ ZİYARETLER OLURDU
DARGINLAR BİR ARAYA GEİPBARIŞIRDI,GÖNÜLLER DUYGULANIP GÖZLER YAŞARIRDI
BU İNSANLARA NELER OLUYOR KİMSE KİMSEYİ TANIMIYOR

BÜYÜK KÜÇÜK DEMEZLER,HALDEN HATIRDAN BİLMEZLER
GÜÇLÜLER ZAYIFLARI EZERLER,SEVGİ SAYGI NEDİR BİLMEZLER
KİMSE KİMSEYİ DİNLEMİYOR KENDİ BİLDİĞİNİ OKUYOR
BU İNSANLARA NELER OLUYOR KİMSE KİMSEYİ DİNLEMİYOR..

Bu şiir toplam 2.002 kez okundu.
21.04.2007

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı