Ertuğrul Bayam

Senin Olmak Vardı

Elini ağzına götüren
Çocuklar gibisin sen.
Şeker istediğinde ağlayan:
Durdurulması imkânsız:

Kızaran,
Pespembe yanaklarında
Açan bir bahar var
Saçlarındı hazan mevsimi rengi
Dökülen ağaçlardan kıpkızıl
Ne güzel uçuşurdu rüzgârda
Bir yaprak misali

Dokunmak vardı sana
Beyaz boynuna
Bileklerine küçücük.
Tutmak heyecanlanmak vardı
Ufacık, narin ellerini.

Bahar olmak vardı
Mevsimleri kıskandıran
Bakışlarında.

Sen vardın
Ben yokluktum hep
Fakirliktim senden uzakta
Ağlardım bakmadığında
Masmavi iri bakışlarınla

Adım,
Hüzündü hep benim
Seslenmediğinde
Duymadığımda sesini
Çığlıklarıydı
Kulaklarımda ölüm.

İzlemek vardı seni
Derin bir boşlukta
Sadece bakmaktı
Uzaklardan,
Dokunamamaktı.

Hüzünlendiğinde
Bir mum yakıp
En hüzünlü şarkılarda
Yorgun gözlerinde
Gezinmek vardı.

Uykularında düş olmak vardı
Her gece
Ben hiç olmadım,
Olamadım düşlerinde.

Ben,
Bekledim oysa
Fark etmeni
Baktığın gecelerde yıldızlara.

Sana göz kırptım:
Salıncak kurdum aya,
Bir az daha yakından görmen
Beni fark etmen için
Karanlıklarda.

29.12.2005

Bu şiir toplam 629 kez okundu.
18.03.2007

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı