Halil Gülel

Kar Beyaz Kuzu Gülüyor

Yüce dag başinda vardim pinara;
Altin saçli peri kizi gülüyor.
Ne şirin yanaklar kar düşmüş nara
Berrak su dogrusu özü gülüyor.

Bülbüller şakiyip güle naz eder,
Ceylanlar koşarak yolda toz eder,
Türlü mahlukatla içten söz eder
Koynunda kar beyaz kuzu gülüyor.

Kekik kokar kekik çevresi kekik,
Ugur böcekleri sunuyor akik,
Lale - sümbül der ki, Bu güzel aşik
Aglarken gönülden gözü gülüyor.

Yanmişti yüregim muhtaçti suya,
Istedim, su verdi gül koya koya,
Zannettim cennettir, ya da bir rüyâ
Buyur diyen dilde sözü gülüyor.

Çok yoruldum yüce daglar aşarken;
Sayilmak, sevilmek ne hoş yaşarken,
Mutluluk arzumdur ömür düşerken
Bana bakan güzel yüzü gülüyor.

Içimden geçeni anladi bu kiz,
Ressam Halil, durma, nefis şiir yaz!
Saadet istersen bil ki zaman az
Kalp yakan dudakta közü gülüyor.

Düsseldorf - 24.11.1999

Bu şiir toplam 481 kez okundu.
14.11.2006

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı