Halil Gülel

Gönülden Seviyor Sandı

Kar beyaz duygular yansıdı ufka;
Kardelen müjdesi ne güzel andı...
Çok çile çektirdin yüreğim yufka
Yâr için ağladı derdiyle yandı...

Gözlerin bir deniz yanaklar bahar,
Kaşların hilâldir, dudaklarsa nar,
Hasretle açılan kollarınla sar
Kış vakti aşk geldi gönül uyandı...

Sevinçten saçların tel tel saçılmış,
Goncalar tebessüm edip açılmış,
Seninle âlemde sohbet seçilmiş
Sevdamız hicrana nasıl dayandı?...

Naziksin, narinsin, cansın, güzelsin,
Hem çok yakınımda, hem de çok elsin,
Bin belân olsa da hiç korkmam gelsin
Bilmem gönlüm sana niçin aldandı?...

Istemem bahçeler, saraylar, köşkler,
Geçmedi hayatta şen eden meşkler
Çileden çıkardı yaşarken aşklar
Bu bülbüle gonca bir gül dadandı...

Bir masal sevinci mutlu bir sonda,
Seni aradım yok derler her yanda,
Ressam Halil, rüyâ görmüş bir anda
Bir güzel gönülden seviyor sandı...

Düsseldorf - 20.01.2000

Bu şiir toplam 439 kez okundu.
14.11.2006

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı