yusuf epcin

ÇAYI TAZELE GARSON

Sonbahardan kalma bir kaç sözcük, ceketimin sol cebinde
Yaprakların düşüşünü taşıdım yine yanına gelirken,
Sana aradığım kasımpatı, yıllardır bulamadığım mutluluk elimde
Akşamdan kalma kelimelerim de vardı, ağzımdan düştü sabah dişlerimi fırçalarken

Yanıltmak oysaki, ışığa yaklaştıkça gölgenin büyümesi
Sonbahardan kalma kelimeler gitmemiş dişlerimin arasından
Masaya dökülürken ağzımdan çılgın bir fırtanın savurduğu yapraklar gibi
Sana yaklaşmak; önce büyümesi gölgemin ışığın tarafından

Sonraları ise örtbas edilmiş bir hayatı getirir, ışığın kalmadığı
Oysaki gece beş para etmez yıldızları çalsalar
Ufak ışıklar gerek insana göz yormayan, geceleri fark edilen varlığı.
Bir gün bedenimi de solduracak şu cebimde ki yapraklar, sonbahar

Masamıza yaz yağmurunun gelişini beklerken ikimizde tedirgindik
Çaylarımızı yıllar öncesinde bitirmiştik, bunlara zamanla korku doldu
Korkuyla dolmuş bardaklarımızı boşaltırcasına yağar mıydı yağmur,bekledik
Seni sevmek bir sonbahar mevsiminde; yapraklara mâl oldu

Bu şiir toplam 707 kez okundu.
12.04.2014 10:44:33

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı