Ahmet Taşkın

Yüreğin Feryadı

Davacılar ister, 'yeter'i bilmez.
Davalı reddeder, 'evet'i bilmez.
Dosyada deliller gerçeği bilmez.
Yalana hak, hukuk, kelam neylesin.
Elleri kir tutmuş, kalem neylesin.

Davacı hep alır, veren olunca
Mahkemeler verir, alan olunca
Adalet kaybolur, yalan olunca
Kulak tıkayana beyan neylesin.
Kul hakkı yutana, ferman neylesin.

Al gülüm, ver gülüm, yargılama bu
Karaya ak demek, bir vakadır bu
Sormayın ne iştir, ne yaradır bu
Doymak bilmeyene dirhem neylesin
Çürümüş yaraya merhem neylesin.

Terazi dediğin tek kefe olmaz.
Kefede hak olur, çıkar bulunmaz.
Korku, nefret, sevgi, hâkimde olmaz.
Ölçüler bozulmuş tartı neylesin.
Kediler kanatlı martı neylesin.

Parmaklar tetikte canlar gidiyor
Gözler kararmış mallar gidiyor
İnsanlık kaybolmuş elden gidiyor
Yürekler atmıyor vicdan neylesin
Ayak, diz tutmuyor, derman neylesin.

Adalet isteyen diller kalmadı
Su diyene veren eller kalmadı
Gönül harap olmuş, soran kalmadı.
Yönler hep karışmış, yollar neylesin
Pusula kırılmış, kullar neylesin

Önümüz dik yokuş, ses gelir, 'çıkma!'
Zirveler sanaldan, insanı çakma.
Tuzaklar bir değil, birer matruşka.
İhanet zarf olmuş, pullar neylesin.
Musa'sı olmayan asa neylesin.

Bir önder, bir rehber, ardında yürü
Kuzular meliyor uzakta sürü
Zengini, fakiri, kölesi hürü,
Eşkıya pusuda, kervan neylesin.
Hak öksüz ve yetim, devran neylesin.

Baharı bekledik, hep ayaz çıktı
Kundaktan, tabuttan bir avaz çıktı
Zift tutmuş yürekler bembeyaz çıktı.
Kül yağıyor semadan, korlar neylesin
Omuzundan budanan kollar neylesin.

Dokunsan ses gelir, içi boş, tık, tık.
Sermayesi budur, bu kadar mantık.
Doğruluk, dürüstlük ve hak tanırlık.
Duvarın harcı yok, taşlar neylesin.
Akıl iflas etmiş başlar neylesin

Bu şiir toplam 440 kez okundu.
20.12.2013 16:06:36

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı