Fırat DURMAZ

Karanlık Liman

İnsanlığımızdı karanlık bir kuytuda kaybettiğimiz.
Biz limanda demirleyen gemilerden ibarettik.
Hayat liman olmayı beceremedi.
Ta ki biz yaşamayı iyi bilirdik.
Bulanık sular katilimiz oldu.


Ne zaman ant içsek yaşamaya.
Bize kalan hep öğle arası bekleyişlerdi.
Birden ellerimiz karardı sonra.
Aynada baktık etiketimize
Yıllar neler çaldı benliğimizden.
Tanıyamadık sonra
Aynaları tabi ki.

Mekanımız görülmemiş rüyalar gişesi.
Kanat çırptık yüzemediğimiz denizler semasında.
Uyandık kanatlarımız yoktu.
İplik olmayı denedik sonra.
Geçirdiler ilmeği.
Kurbanlık koyun misali adandık hayata.
Ne gözümüzden akan yaşa baktılar.
Ne gidebildik sadece bizim koşabileceğimiz kırlara.

İnsanlığımızdı oysa ki karanlık bir kuytuda kaybettiğimiz.
Biz limanda demirleyen gemilerden ibarettik aslında.
Dedim ya!
Hayat liman olmayı beceremedi…

Bu şiir toplam 692 kez okundu.
12.10.2013 11:02:08

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı