Nurten Şahan Ataoğlu

GÖKYÜZÜ İNDİ ŞEHİRE

Vazoya koyduğun çiçekle beraber
Teninin kokusu, tenimde soldular
Dil yarası sözlerin öldüren veda gibiydi
Toz kadar sessiz yatan ayrılık rüzgarı esti aramızda
Acının kozasını ördü, kristalleşen
Ören yerine dönen kalbimde
Her dakika....
Gökyüzü indi şehire
Kara bulutlar sevinçli zil çalıyor etekleri
Havada hüzün istilası var
Beynimde binlerce kovan
Arılar koşuşturuyor
Boş sokaklar gibiyim
Üzerime geliyor duvarlar
Oysa....
Çıkıp geleceksin diye köşe başından
Geceyi gündüze kattım
Ne şamdanlar yaktım tuz biber eken hasretine
Pencere önünde...
Yere göğe sığdıramamıştı seni kalbim
Anladım ki ..
Aynı şehrin insanları değiliz
Aynı doğrularda kesişmiyor dirençler
Seni sevmek ilk kez ağrıma gitti
Anılarımda yer tutmayacaksın
Karalama defterinde kalmayacak hapsettiğin yerin
İlikleyemem melez aşkını dört nala giden saf düşlerime
Anlasan artık...
Tatlı su ile tuzlu suyun karışmadığı yerdeyiz...

Bu şiir toplam 455 kez okundu.
15.07.2013 08:59:36

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı