Aydın Suyak

GİTME GEL...

Keder yüklü garip dünyamı bilsen,
Kör aşkı gönlüme ekip gitme gel.
Bedenin olmazsa ruhunla gelsen,
Yeter ki sırra çekip gitme gel.

Senden ayrı kalmak ölümden ölüm,
Vuslatın bitmeyen çilemi gülüm,
Adını anmakla lal oldu dilim,
Sevdamı kalbimden söküp gitme gel.

Zehirli aşkını bal diye içtim,
Yıllarca ardından sevdiğe koştum,

Ümitle yaşayıp hayalle coştum,
Hayatımı düşle yıkıp gitme gel.

Delice sevmekle hatamı ettim,
Başkasına bakıp kıyamsı tuttum,
Nazında usanıp dışa mı attım,
Söyle ne var sanki bıkıp gitme gel.

Yadellere kanıp gönül mü saldın,
Sevgimi eğlence oyun mu bildin,
Masum gençliğimi elimden aldın,
Vefasız alaylı bakıp gitme gel.

Ömrüm hasretinle geçti yorgunum,
Sevilmeden sevdim candan vurgunum,
Mezalim feleğe çatsam kırgınım,
Yüreğime yaslar takıp gitme gel…
(Aydın Suyak)

Bu şiir toplam 508 kez okundu.
23.02.2013 11:57:44

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı