AYHAN BİNGÖL

Karanlıklar Yontarım

Karanlıklar Yontarım

Açılsa bilirdim gönül gözlerimin merceği.
Ruhum anlasaydı hakikati gerçeği.
İfrit yoldaşı nefsi bir kaşık suda boğardım.
Boğamazsam ten yurdumdan uzaklara kovardım.
Ayrı düşürür dosttan hep önüme dikilir kibir.
Oynaşır günahlarla, sonunu bilse de kabir
Umutlar aradım gözlerimin seğirmesinde.
Karanlık öğütüyorum akıl değirmeninde.
Siyahlar ağartırım düşümle geceler boyu.
Akıl çaresiz sualler merdivensiz bir kuyu.
Karanlık duvarları kim örer kat kat aramıza.
Yarabbi! nur gönder merhem olsun yaramıza.
İki kollu dünya bir elinde zakkum bir elinde gül.
İrtifa kaybeder ruhum dünya konuştukça dil.
Günahlar kortejle geçer allı pullu önümden.
Nefsim ifrite köle mi ki koparacak dinimden.
Es rüzgar es karanlıkta kara leke oynaşır.
Ancak bir güneşle bu kara lekeler kaynaşır.
Noktalar noktalar beni yalnız doğruya bağlar.
Karanlıkta mı kalmış bu ruhum feryat edip ağlar.
Durdu orkestra zuhur etti sukut, konser sessiz.
Boşluktan bir ses geldi ‘ irkil’ değilsin kimsesiz
Uykum uyandırdı uykudan zaman ötesine.
Uyandım ateş düştü hasta kafamın tepesine.
Üstümüze yağar günah sağanak sağanak.
Kalkın koşalım hep beraber imana sığınak.
Terazide durmaz kefe, yorgun akıl kantarım.
Ben düşünce hamalıyım karanlıklar yontarım.
Yarabbi! sen ol bize iki dünyada kol kanat
İstemeyiz başka birinden başka bir saltanat
MUALLİM AYHAN BİNGÖL

Bu şiir toplam 754 kez okundu.
13.12.2009

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı