Zül-Karneyn

Sevene sevme denilmez

Sevene sevme denilmez

Hata benim Günah benim
yoldasim olmus dertlerim
zor geliyor sensiz gecen günlerim
terk etti hep sevenlerim
sevene sevme denilmez
aglayana bakip gülünmez
gercekten seven birakip gitmez
atma beni firtinali denize
kapilmisim zaten rüzgarin yeline
düstüm bir zalimin eline
oda beni yerden yere vuruyor
yasli gözlerim her yerde seni ariyor
senin icin bak bir can ölüyor

ilk görüste asik oldum sana
neden gelmessin yanima
saygi duy bu garip askima

Ilk bakis ilk heycan
sevmeyi bilmessen beni nasil anlayacan
beni anlamak icin gözümün icini bakacan
yürürüm gündüz gece yagmurun altinda
unutamadim seni eski anilarimiz hale aklimda
bir duva oldun dilimde
sevgini atamadim sakli kaldi kalbimde
kolay degil herseyi bir anda silip gitmek
kolay olmuyor sensiz bu hayatta gülmek
mutlu oldunmu sonunda eserinle
öldürdün beni kendi elinle
yine sana kirgin deyilim
cünkü senin icin bir avare deyliyim

ilk görüste asik oldum sana
neden gelmessin yanima
saygi duy bu garip askima

Benim degil ellerin oldun
sana olan askimi hice saydin
rüzgarin önüne bir yaprak gibi attin
daglara taslara vursam kendimi
söndüremez kimse sana olan sevgimi
kim tutacak simdik bos kalan ellerimi
geri verin ne olur calmayin benden güzel günlerimi
zaten kayp ettem herseyimi sen gidince
vurdun sineme hic acimadan gönlüce
dünya dönmüyor sen olmayina bana
icinde hicmi sevgi kalmamis
bu dünyada gercek sevmek yalanmis
mecnun degilmiydi leylasin icin kör olan
simdik ise hersey yalan dolan
herkes gülerken ben aglayan
az kaldi gönlüm sen dayan

ilk görüste asik oldum sana
neden gelmessin yanima
saygi duy bu garip askima

Bu şiir toplam 700 kez okundu.
15.11.2009

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı