AHMET ÇİÇEK

SENBAHAR

Bir bahar çöktü üstüme
Bahar bahar üstüne
Aşk ağlatmaya alışıktı
Ve güller bülbüle
Bülbül de aşıktı güllere
Avuçlarımda bir karanfil titriyor
Akasyalar sensiz üşüyordu
Papatyalar bir bir ellerimden düşüyor
Ama güller bana
Hep senbahar üflüyordu
Bir bahar çöktü üstüme
Bahar bahar üstüne

Bizim gönül divane oldu
Sevdi seni, sana sen oldu
Evvel yalnız bir iken
Şimdi bin bir oldu
Ama bunu kimsecikler bilmiyordu
Sadece gönlümün
Henüz ismi konmamış şiirleri biliyordu
Sen bilmiyordun, papatyalar bilmiyordu
Bir aşk uğruna bir yürek parçalanıyor
Sen bilmiyordun
Her gece ama her gece
Düşsün başına taç olsun diye
Taş atardım yıldızlara
Yıldızlar başında sönüyordu
Sen bilmiyordun
Papatyalar yalan söylüyordu.

Sadece gözlerine baksam yetiyordu
Ufuk dolu, yaş dolu, aşk dolu gözlerine
Bakıp bakıp dalmak, ve ah
Hiç doyamamak nasıldır iyi bilirim
Bir rüzgar değdi mi saçlarına
Hoş sedalı şarkılar duyarım saatlerce

Bir mevsim bekliyorum
Hiç yaşanmamış ve belki hiç koklanmamış
O mevsimde saçların
Bir mavi deniz gibi esmeli
Güneş doğmalı sen gülünce
Gözlerim sende uyumalı
Ve gözlerim sende.. sende uyanmalı
Elinde senbaharın gülleri
Başında taç yaptığım yıldızlar
Dudaklarında rüzgar melodisinde
şarkılar
Etrafında savrulup duran sarı yapraklar
Ve bana doğru yaklaşan adımların

Ey sevgili! Ey kalem kaşlım
Bana Seni seviyorum dediğin gün
Gökyüzüne bak,
Siyah perdelerine konacak yıldızlar...
Yağmur güllerimize düşecek.
Ey sevgili! Ey kalem kaşlım
Ahu gözlüm, sevda bakışlım
Alem SENBAHAR kokacak
Sende ben kokacaksın.
O gün geldiğinde
Kaldır başını ve bak
Güneş ikimiz için doğacak...

Bu şiir toplam 797 kez okundu.
11.06.2008

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı