Gözde Solmaz

KARANLIK

Uzandım sessizce yatağıma
Diktim gözlerimi karanlığa
Üstümü örterken yavaşça
Sen geldin birden aklıma

Bir ses duydum sanki sonra
Fısıldarcasına...
Senin sesine benziyordu
Ve ''''seni seviyorum'''' diyordu

Kalktım sonra yavaşça
Oturdum yatağıma
Kafamı dayarken duvarlara
Ağlıyordum hıçkıra hıçkıra

Kimse yoktu o anda
Sadece saatin sesi geliyordu kulağıma
Duvarlarda gölgem
Aklımda sen vardın yalnızca...

Bu şiir toplam 686 kez okundu.
15.03.2008

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı