Zülfikar Yapar Kaleli

MECNUNUN SILASI

Serin serin esen kokulu dostu
Gönül ne unutur, ne de vazgeçer.
Dünyamı karartmak olsa da kastı
Gönül ne unutur, ne de vazgeçer.

Varlığım yokluğun gişelerinde
Kalmışım sarhoşlar şişelerinde
Leylalar gönlümün köşelerinde
Gönül ne unutur, ne de vazgeçer.

Kendime kızarım kimseye kızmam
Yazma diyorlarsa anlarım yazmam.
Kimsenin kimseyle arasın bozmam
Gönül ne unutur, ne de vazgeçer.

Dost bana gücenir elem çekerim
Boynumu bükerim, çilem çekerim
Kâğıda gücenir kalem çekerim
Gönül ne unutur, ne de vazgeçer.

Menfaatsiz olsun selama selam
Peşine eklenmiş cevherden kelam
Bu baş bu bedene yüktür vesselam
Gönül ne unutur, ne de vazgeçer.

Sen seni sen diye bilmezsin sen ya!
Kardeş çağrısına gelmezsin sen ya
Bu böyle sürerse gülmezsin sen ya
Gönül ne unutur, ne de vazgeçer.

Mutluluk duyardım vasfına ersem
Az gelir duyguma imlana girsem.
Bir ömür vakfetsem, yüz daha versem
Gönül ne unutur, ne de vazgeçer.

Arzu mumu gibi yakılı kaldım
Balyoz darbesiyle çakılı kaldım
Ta yerin dibine sokulu kaldım
Gönül ne unutur, ne de vazgeçer.

Mecnunun sılası Leylanın yurdu
Acısı böğrümün başına vurdu
Kaleli el açtı duaya durdu
Gönül ne unutur, ne de vazgeçer.

Zülfikar Yapar Kaleli

Bu şiir toplam 617 kez okundu.
16.06.2007

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı