Yavuz Bülent Bakiler

KERKÜK AĞITI

Bir gece Kerkük''te pek çok
Türk''ü vahşi bir şekilde
öldürdüler ve Türk eseridir
diye Taş Köprü''yü yıktılar

-1-
Bütün minarelerde susutu ezan seseleri
Artık yaşamak zordu.
Zehir zıkkım bir rüzgâr esiyordu Irak''tan
Ölüm sokaklarda kol geziyordu.

Bir gece Kerkük''te vurdular beni.
Geçti sokaklardan bir kızıl ordu.
İslam''ı ve Türk''ü vuruyordu kurşunlar
Peygamber kabrinde ağlıyordu.

Bütün hadîs-i şerifler, âyet-i kerimeler
Yüreğimdeki kordu.
Ama çıplak ayaklı ve çıplak kafalı adamlar
Beni sokak sokak sürüklüyorlardı.

Benim kafam kanıyordu kaldırım taşlarında
Evim barkım yanıyordu.
Ve benim cesedim kanlı bir bayrak gibi
Demir direklerde sallanıyordu.

Artık yaşamak zordu
Ölüm sokaklarda kol geziyordu.
Evim barkım yanıyordu.
Peygamber kabrinde ağlıyordu.


-2-
O yar gözün
Kim görmüş o yar gözün
Arslan gücünden düşse
Karınca oyar gözün

Vurdular mı Atabey''i arkadan?
Yıktılar mı Taş Köprü''yü bir gece?
İçimde her sabah şimdi gizlice
Efkârdır, hasrettir durmadan akan!..

Bir gömlek yaptırsam Bursa şalından
Semerkant''tan nakış koysam üstüne
Bir şeyler getirsem dünden bugüne
Çeksem kılıcımı gümüş kınından.

Ok olsam hedefi ikiye bölen
Bir tüylü börk olsam yiğit başlarda
Kışta, kıyamette, tipide, karda
Türkü olsam dudaklarda söylenen:

Ses versem bir sabah Boskurt sesine
Aksa yollarına içimdeki kan,
Ya tutup kaldırsam sizi oradan
Ya düşsem toprağa erkekçesine.

Yavuz Bülent
Bakiler

Bu şiir toplam 1.422 kez okundu.
21.05.2007

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı