Didem Eroglu

ruh ağrısı

Gerçek olmayan başkalarının
sahnelerinde Yer almak
Oyunların içerisinde
Kendini suçlu sanan
Küçük çocuklar gibi
Utanarak gülümsemek
Hayallerinin hasretine yanan genç gibi
Umuda umutsuzca sürüklenmek
Yaşlanan yüzlere bakarak
Ruhunun ağırlığına diz çökmek
rüzgarlarınının arasında özgürce gidip gelen
Küçük bir yaprak , gibi olmak
Bir bebeğin heyecanı gibi
Ellerini uzatarak paylaşımlara
Heveslenmek
Ve sonrası yıkımlarında
Her duygunu kocaman bir
Balona doldurup
Gökyüzüne salıvermek
Yeniden sarılarak kendine
Sadece kendine
Kendinle olduğunu bilmek
Uçsuz bir yalnızlığa sürüklenmeden
Güç zırhlarını sırtına alıp tek başına yola çıkabilmek
Ve tüm masumiyetini yanına almayı başarabilmek
Ve bunu hala yanında taşıyanlardan olabilmenin
Gururunu hissedebilmek
Hayatın diğer sahnelerinde ve bu kez
Geçmişin silahlarıyla devam edebilmek
Hayatın oyunlarına.
Hayata yeni gülümseyen bebeğinin yüzüne
Onu vuracak aynı acılara önceden kıvranarak
Ağlamadan bakabilmek
Sevgi hayaletlerine her gün el sallayarak
İçindeki kocaman yaralı çocuğunla
Yürüyebilmek yollarda
Bir kutu içerisinde
Geleceğinin Yazgılarını görebilmek
Ama kimselere söyleyemeden yaşayabilmek
Kendinle

Bu şiir toplam 616 kez okundu.
12.01.2007

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı