Cihan BAŞHAN

BEKLEYEN HEP BEN MİYİM ?

Sen hayatının baharını, ben ise kışını yaşıyordum Ama baharı bekleyen hep ben oldum Bir hoş sedaydı bütün olanlar Şimdi bir kırık plak gibi dinliyorum Sana yakılan bahar türkülerini.

Güzel kokan çiçekler, kırmızı güller vardı En son koklayan ben oldum Baharım sensin diyor bu yağmurlar Bulutlar senden gelen nemli bir göze muhtaç.

Bilemezsin Ben her baharda senin yağmurlarına hasretim Öyle bir hasret ki Özleyeni var, özleneni yok.

Yetmiyor bu sağnaklar bana Bazen karsın, bazen dolu Bazen de bir güneş sıcaklığında Bir çatlak toprak misali sana muhtacım Muhtaç olduğum zamanlardan daha muhtaç.

Ve şimdi ben bahardan çok uzaklarda Yaz yağmurlarını beklemekteyim Bak gör işte Islanan en son ben oldum yine Sana ilk muhtaç ama son kavusan Bir nisan bulutu gibi Yalnız ve sürgün..

Payıma hep kocaman bir beklemek düştü Payıma düşen herşeyi erteledim Yağmurları , bulutları , çorak toprakları..

Sen aynıydın, hep aynı Tıpkı yatağı değişmeyen ırmak gibi Suların kimine hayat verirdi, Kimini de boğardı..

İşte sen böyleydin ve böylesin Sen hep aynıydın Her baharda yağıyorsun soluk yüzüme Ama değişen birşey var Sen göktesin, ben ise toprakta...

Cihan BAŞHAN

Bu şiir toplam 373 kez okundu.
29.10.2013 12:26:09

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı