Mesut İlkay Yanık

Lehfan

Damarların, ateş selinden lav çeken kamış.
Sen bir volkansın, asırlardır suya susamış.
Bu girdabın pis döngüsünde birkaç yudum su...
Hayalin, bir hamlede yutmak tüm okyanusu!

Güneşin ilk ışıklarıyla ağarırken tan,
Sesi kulaklara değmeyen çığlıklar atan
Kavrulmuş, çatlak dudağından, dökülür sesin.
Dökülen sözcükler altında çiğnenmelisin!

Öyle bir düşüncesin ki sen; gür ve esasız,
Yıldızlar kadar kalabalık, ay kadar ıssız...
Mutlak bir sırsın sen, efsunsun yada bir nursun.
Yüzümü nereye çevirsem, sen görünürsün!

Batmakta olan ay, İlkay'dan borcunu alsın...
Kalbimdeki bu devasa dert artık ufalsın!
Ey bakışları, gözlerime değmeyen kadın...
Yazdığım tüm şiirlerimde Lehfan'dır adın!

Mesut İlkay YANIK

Bu şiir toplam 572 kez okundu.
15.07.2013 09:01:55

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı