Kabarınca yanardağ ağızlı ,alaycı yalnızlığım
Geceyi bölüp bedenime bulandığında
Tomurcuklanır yanlızlığımın mayası
Naftalin kokan zamanlar çöreklenir yastığıma
Ateş keser penceremin perdesinde ki dilsiz kırmızı fenerler
Mor fiyonklu yıldızlar sallanır eteklerinden
Havaya selam durduğunda yalnızlık
Ayın karanlık yüzü düşer camın buğusuna
Duvara çarpan gölgem isyan kesilse, hiddetlense
Yine de
Riyasız gelir bana
Susan dilden
Konuşan dilden daha samimi bulurum bedenime sarılan
Tenimi acıtan gece mavisini
Afilli yalnızlığımın
Tutsaklığını
Tren raylarında alnın öperim
Asfalt boylarında beyaz çizgilerden toplar
Vapur düdüklerinde yıkarım
Ellerimle gererim gökyüzünün ipine
Rüzgarlar kurutsun çiçek gülüşlü
Yalnızlığımın utangaç bakışlarını
Mutlaka bir gün yalnızlığımı
Gömeceğim batan güneşin kızıl rengine...
Bu şiir toplam 480 kez okundu. 10.07.2013 08:41:21
Puanınız kaydedildi.
Kayıt ol
Giriş Yap
Şiir
Üyelerce Eklenen Şiirler
Editörce Eklenen Şairler
Rastgele Şiir
Sesli Şiir
Favori Sesli Şiir Listesi
Serbest Kürsü
Usta Şairler
Enler
En Çok Okunan Şiirler
En Son Eklenen Şiirler
En Son Yorum Yapılan Şiirler
Forum
Şiir Ekle
MENÜLER